Race tegen het licht
Race tegen het licht is mijn afstudeerwerk voor het Marineterrein te Amsterdam in samenwerking met Studio Beersnielsen. Race tegen het licht is een onderdeel van een groter project om het Marineterrein te verlichten en daarbij interactief sporten te stimuleren.
Bij Race tegen het Licht draait alles om het bevorderen van een gezondere en actieve leefomgeving. Door interactieve verlichting te gebruiken als zowel coach als uitdaging, wordt sporten aantrekkelijker en toegankelijker. Dit concept helpt niet alleen om fysieke activiteit te stimuleren, maar draagt ook bij aan het welzijn van de gemeenschap, door de buurt te motiveren om meer te bewegen en een gezondere levensstijl te omarmen.
Voor mijn afstudeerproject heb ik een interactieve sprintbaan ontwikkeld, waarbij licht wordt ingezet om dynamische interactie te creëren tijdens het sporten. Deze baan maakt deel uit van een groter sportprogramma op het Marineterein en laat zien hoe licht kan worden gebruikt om sporten een nieuwe dimensie te geven door gamification-elementen toe te passen. Zo wordt sport niet alleen functioneler, maar ook leuker en uitdagender voor de deelnemers.
Voor de ontwikkeling van de interactieve sprintbaan is gebruik gemaakt van zowel hardware als software om een naadloze en dynamische lichtervaring te creëren. Het systeem maakt gebruik van een DIGI Festoon 60 lichtkabel, die zowel via een app als met DMX-technologie kan worden aangestuurd. De lichtkabel is verbonden met een Arduino-bord, dat fungeert als de centrale aansturing voor de lichtpatronen.
Met behulp van een numpad dat gekoppeld is aan het Arduino-bord, kunnen gebruikers eenvoudig de snelheid van de lichtsequenties aanpassen. Daarnaast is een DMX-programma gebruikt om de snelheid en kleurpatronen van de verlichting nauwkeurig te programmeren en te synchroniseren.
Onderzoek
Voordat ik aan het ontwerp begon, heb ik uitgebreid onderzoek gedaan om een solide basis te leggen voor het project. Dit bestond uit zowel literatuurstudie als praktijkgericht onderzoek (field research).
Voor mijn field research heb ik het Marineterein bezocht, waar ik de mogelijkheden ter plaatse heb onderzocht, lichtstudies heb uitgevoerd en interviews heb afgenomen met verschillende sporters om hun behoeften en inzichten te begrijpen. Deze eerstehands gegevens gaven waardevolle input voor het ontwerp van de interactieve sprintbaan.
Na het besluit om de sprintbaan als eerste interactief te maken, heb ik een bezoek gebracht aan een atletiekclub. Daar heb ik observaties uitgevoerd en gesproken met sprinters om beter te begrijpen hoe een interactieve sprintbaan hun prestaties zou kunnen verbeteren en hoe het concept optimaal zou kunnen worden toegepast in een sportcontext.
Het terrein
Om een indruk te geven van hoe licht het sporten in de avond kan bevorderen op het terrein heb ik een 3D-model gemaakt. In dit 3D-model heb ik op de verschillende sportonderdelen interactieve lampen toegevoegd. Op deze manier wilde ik op een snelle en toegankelijke wijze de potentie van het project laten zien.
Om de invloed van licht op het terrein te kunnen zien heb ik eerst samen met Beersnielsen een lichtstudie gedaan ter plaatse. Hier hebben wij op verschillende manieren het terrein verlicht om te zien hoe dit naadloos kan worden geïntegreerd op het terrein.
Stand-by mode
Zelfs wanneer de interactieve sprintbaan niet in gebruik is, blijft het essentieel om gebruikers te laten zien dat deze beschikbaar is en eenvoudig te activeren. Om deze zichtbaarheid te waarborgen, is een stand-by mode ontwikkeld die de baan aantrekkelijk maakt voor omstanders.
In de stand-by mode simuleert de sprintbaan een race tussen de twee banen, waardoor voorbijgangers worden aangetrokken en geïnformeerd over de mogelijkheden. Dit concept is geïnspireerd door klassieke arcadegames, die via een demo-video laten zien hoe het spel werkt. Zo wordt op een intuïtieve manier gecommuniceerd hoe de sprintbaan gebruikt kan worden, zelfs als er op dat moment geen actieve gebruikers zijn.